Ο κορονοϊός και το απρόβλεπτο συναίσθημα φόβου που τον ακολουθεί

Ο φόβος είναι ένα από τα συναισθήματα και μάλιστα από τα πρώτα συναισθήματα  που ένα παιδί μικρή ηλικίας μπορεί να νιώσει. Από την άλλη οι ενήλικες έχουν την τάση να ανησυχούν όταν νιώθουν φόβο, να αποφεύγουν καταστάσεις που προκαλούν φόβο και να ανησυχούν ακόμα περισσότερο όταν τα παιδία τους βιώνουν φόβο.

Ο φόβος δεν είναι ένα «κακό» συναίσθημα. Απεναντίας, ο φόβος μπορεί να αποβεί σωτήριος σε πολλές συνθήκες. Ο φόβος είναι επικίνδυνος, όταν μας ακινητοποιεί ή όταν μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. 

Ωστόσο, αυτές τις ημέρες, ζούμε μια πρωτόγνωρη και ιδιαίτερα ανησυχητική κατάσταση. Ο ΠΟΥ ανακοίνωσε αντιμετωπίζουμε μια νέα πανδημία, η οποία αφορά σε έναν ιδιαίτερα μεταδοτικό και μη απόλυτα ερμηνεύσιμο ιό. Ο κορονοϊός, δεν είναι πλέον το φαινόμενο που παρακολουθούμε από απόσταση να συμβαίνει στην Κίνα. Πλέον είναι πραγματικότητα όλης της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου.

Μιλάμε λοιπόν για μια πραγματική απειλή. Έτσι, ο φόβος που με τη σειρά του θα φέρει άγχος, είναι το συναίσθημα εκείνο που θα μας κινητοποιήσει να αφυπνιστούμε, να ενημερωθούμε και να προστατευτούμε. Χωρίς αυτό το άγχος θα κινδυνεύαμε ακόμη περισσότερο.

Καλό θα ήταν λοιπόν να αποδεχτούμε το συναίσθημα του φόβου που βιώνουμε, καθώς μιλάμε για μία κατάσταση που δεν μπορούμε να ασκήσουμε  τον έλεγχό μας και η πορεία της είναι απρόβλεπτη. Αυτή η κατάσταση είναι φυσικό  να σου δημιουργεί φόβο, ανησυχία και άγχος.

Αναγνωρίζουμε λοιπόν και αποδεχόμαστε το φόβο μας, ώστε να τον διαχειριστούμε!

Πως διαχειρίζομαι το φόβο για την επιδημία του κορονοϊου:

• Κοιτάζουμε το εδώ και τώρα. Παρατήρησε τον εαυτό σου κάθε φορά που σκέφτεσαι αρνητικά μελλοντικά σενάρια και προσπάθησε να επανέρχεσαι στο τώρα. Ναι, υπάρχει μια επείγουσα συνθήκη, αλλά από τη στιγμή που θα δράσουμε υπεύθυνα με αίσθηση κοινωνικής και προσωπικής ευθύνης, όλα θα πηγαίνουν όλο και καλύτερα.
• Ενημερωνόμαστε με μέτρο. Στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε, είμαστε περισσότερο  διερευνητικοί και ευκολόπιστοι. Ας μείνουμε στις οδηγίες του ΠΟΥ και του Υπουργείου. Καλό θα ήταν να θωρακίσουμε τον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας και να δείξουμε απόλυτα προσωπική και κοινωνική υπευθυνότητα, ακολουθώντας τις οδηγίες των επίσημων φορέων.
• Κάνουμε θετικές σκέψεις. Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι μια συνθήκη διαμορφώνει την ταυτότητά της .  Ας εστιάσουμε  στα θετικά της κατάστασης.  Όπως γα παράδειγμα, το ότι θα μείνουμε στο σπίτι να ξεκουραστούμε, να περάσουμε  χρόνο με την οικογένειά μας και τα πολύ δικά μςα πρόσωπα, ότι θα έχουμε χρόνο με τον εαυτό μας. Τέλος να θυμόμαστε ότι αυτό είναι μια εμπειρία από την οποία κάτι θα μάθουμε και κάτι περισσότερο θα σκεφτούμε. Όπως όλα στη ζωή και αυτή η κρίση δίνει αφορμή για σκέψη και δράση. Ίσως (δυστυχώς) μια τέτοια μεγάλη συμπαντική κλοτσιά είναι αναγκαία για να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο εξέλιξης.
• Ζητήστε βοήθεια. Η κρίση πανικού είναι μια κρίση έντονου άγχους. Δεν μιλάμε για διαταραχή εάν έχεις ένα ερέθισμα και απλά αγχώθηκες, ένας όμως αποφεύγεις συνθήκες με το φόβο της κρίσης, τότε ίσως χρειάζεται να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό.
• Ας αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη.  Να σκεφτούμε πως θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε την ενασχόληση μας μέσα από το σπίτι. Ας γίνουμε περισσότερο δημιουργικοί. Ας μη το βάλουμε κάτω. Ας αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με θάρρος και υπευθυνότητα.